Geld & Gevoel…

Een collega maakte een opmerking over het feit dat ik een boek aan het schrijven was. Hij zei gekscherend; “Je doet het zeker alleen voor het geld?” Zijn opmerking raakte mij in negatieve zin. In eerste instantie lachte ik de opmerking weg en gaf een sneer terug. Ik zei dat ik het boek schreef over egootjes zoals hij. Mijn intentie is onder andere lezers bewust te maken over wat de gevolgen kunnen zijn van onnadenkende uitspraken of te oordelen over anderen.

De collega is overigens ‘een ruwe bolster met een blanke pit’ maar ik merkte dat de opmerking mijn gevoel toch had gekwetst. Het was ook dezelfde collega toen ik in 2016 zwaar depressief thuis zat, verkondigde op de werkvloer dat ik PTSS had. Godzijdank had ik dat niet. Collega’s spraken mij hierover aan. Wederom voelde ik mij toen genoodzaakt om mijzelf te verdedigen. Ik mag best zeggen dat ik wel wat gewend ben maar deze raakte me toch in mijn gevoel. Wat kan een simpele opmerking – onbedoeld of niet – een persoonlijk vervelend effect hebben.

Zijn opmerking liet mij tot de dag van vandaag niet los. Na zijn opmerking merkte ik dat ik mij ten overstaan van anderen ging verdedigen. Ik voelde mij zelfs schuldig dat ik mogelijk iets zou kunnen verdienen. Van het uitbrengen van een boek wordt je overigens niet rijk heb ik mij laten vertellen. Ongevraagd dekte ik mijzelf toch in en vertelde dat ik een gedeelte van de opbrengst ook ging doneren aan de stichting 113 suicidepreventie.

De reden waarom ik schrijf herinnerde mij aan een moment eind 1994. Het was een moment dat het leven mij te zwaar werd en mijzelf afvroeg of ik nog wel verder ‘kon’ leven met de geestelijk pijn die ik had. Een moment dat ik letterlijk mijn dienstpistool op mijn hoofd had gezet uit pure wanhoop en de trekker bijna had overgehaald.

Het herinnerde mij aan het eerste half jaar van 2016. Van de een op de andere dag raakte ik zwaar depressief. Mijn gezin en mijn ouders keken lijdzaam toe, hoe ik aan het verdrinken was. Ik zat in een zwarte tunnel en niemand die in staat was om mij eruit te krijgen. Ik kwam er toch uit. Mede dankzij mijn partner Esmeralda. Godzijdank.

Ik besloot mijn strijd en zoektocht aan het papier toe te vertrouwen. Waarom? Op de eerste plaats werkte het therapeutisch voor mij. Nog belangrijker, ik hoop hier collega’s van de politie maar eigenlijk eenieder inzichten te geven om je gevoel te volgen. Er is altijd een uitweg. Na 02 november 2020 kan eenieder mijn persoonlijke verhaal lezen. Een verhaal waar ik mijzelf kwetsbaar en figuurlijk naakt laat zien.

Voor het geld? Denk eerst na.