Eind 2016, een paar maanden na mijn depressie begon ik te schrijven zonder een doel. In eerste instantie onbewust als therapie voor mijzelf. Gewoon van mij afschrijven. Waarom viel ik om de ongeveer vijf jaar emotioneel terug? Ik begon te schrijven over mijn jeugd. Opvallend was dat ik veel herinneringen uit mijn jeugd scherp in mijn geheugen had. Vele details die mijn familie zich niet meer voor de geest konden halen was het voor mij alsof het recent was gebeurd. Ik voelde, zag en rook soms zelfs de geur bij de herinnering. Tijdens de bijna vier jaren schrijven kwam ik op honderden pagina’s. Het idee was inmiddels al geboren om een boek te schrijven. Om het leesbaar te maken kreeg ik het advies van de redacteur om honderden pagina’s verwijderen. Dat deed zeer maar het kon niet anders. Het moest leesbaar en voelbaar worden voor de lezer.
Chaos in mijn hoofd en chaos op papier. Pijn en verdriet beleefde ik telkens opnieuw tijdens het schrijven. Het belemmerde de voortgang maar het was niet anders. Tijdens het schrijven kwam ik erachter dat ik het altijd buiten mijzelf had gezocht. Ik vluchtte weg van mijzelf en zocht het in ego, adrenaline, verdoving en relaties. Ik werd afhankelijk van anderen zoals een klein kind afhankelijk is van zijn ouders. Ik was alleen geen kind meer maar een kwetsbare volwassene die niet afhankelijk wilde zijn. Ik wist alleen niet hoe. Bewijsdrang, vechten tegen mijzelf en gebrek aan zelfacceptatie zorgde voor een gedrocht van een ego. De voortdurende onrust, piekeren en latente angst zorgde ervoor dat ik steeds meer moeite had om te functioneren.
Om al dat gepieker, verwarrende gedachtes en zoektocht samen te vatten begin ik met een voorproefje uit mijn boek ‘Gevangen in Gevoel’ met mijn hoofdbrekens;
#GEVANGENINGEVOEL
Geschreven vanuit chaos in mijn hoofd
vertaald vanuit mijn ‘buikgevoel’
Volledig uit het hart en
#MIJNGEVOEL
Respect en Trots
Voor een ieder die
Zijn of haar gevoel toont
#HELP(EN)!
Dat is mijn missie
Voor mij was het een ‘gevecht’ van 45 jaar
Hopeloos op zoek naar
#BALANS
Telkens er bijna afvallen, keer op keer
Niet weten waar dat gevoel vandaan kwam
#VLUCHTEN
Weg van mijn gevoel en mijn onrust
op zoek naar rust
niet kunnen vinden
#HIER&NU
is het enige wat je hebt en krijgt
Gekregen is verleden tijd en is gebeurd
#DURFTEZIJN
Wees anders, wees jezelf
Schaam je niet, voor niemand
Een zwakte heeft
#KRACHT
Kracht is ook kwetsbaar kunnen zijn
Wees authentiek
#EGO
Laat het los!
Stop met vechten tegen je eigen ‘ik’
#RESPECTEER
je gevoel en bestaansrecht
ook die van een ander
#CARPEDIEM
Het leven is wel mooi
Er is altijd een weg
Vertrouw op je gevoel
Na bijna vier jaren zoeken, voelen en bewust worden is het eindelijk klaar. Ik kan nu eindelijk verder zonder een gedrocht van een ego. Ik ´mag´ mezelf eindelijk zijn Het waren vier pittige jaren om mijn persoonlijke verhaal op papier te krijgen. Een verhaal waarvan ik hoop maar ook weet dat anderen zichzelf in hun eigen strijd en zoektocht (deels) zullen herkennen.
Voor mij is mijn ‘mission completed’.
Mooie beschreven. Het inspireert mij om je verhaal te willen lezen. Gr